Wrocławski Teatr Współczesny

Spektakl rekomendowany od lat 16.

Chamstwo składa się z dwóch aktów – pierwszy poświęcony mężczyznom, drugi kobietom. Mężczyźni przypominają biblijną historię Noego i jego trzech synów, od których polska szlachta wywoziła podział społeczeństwa na Sarmatów i chamów, których przeznaczeniem jest praca pańszczyźniana na rzecz szlachty. W wątku osobistym natomiast bohaterowie opowiadają o swoich lękach, traumach, a także potrzebie czułości i wzajemnego wsparcia.

Akt drugi wypełnia gniew, bunt i niezgoda kobiet na wielowiekową męską dominację i sprowadzanie kobiet do obiektów seksualnych. Bohaterki rozprawiają się między innymi z antropologicznymi obserwacjami Bronisława Malinowskiego. Przywołują także postaci wiejskich szeptuch z ich wiedzą o ziołach i zaklęciach, czytają także autentyczne osobiste wspomnienia kobiet z początku ubiegłego wieku.

Program przedstawienia znajduje się TUTAJ.

„Na scenie Chamstwo przestaje być opowieścią o przeszłości, a staje się performatywną refleksją o społecznych napięciach i metodach ich rozładowania. Pokazujemy, jak patriarchalna przemoc odciska swoje piętno i sprawdzamy, na ile jesteśmy więźniami tego systemu, ale też co zrobić, żeby się z niego wyzwolić. Prowadzimy coś w rodzaju nowatorskiej terapii historycznej – w dwóch grupach: kobiecej i męskiej, próbując uleczyć zgniłą atmosferę, o której pisze Pobłocki, ów stan społeczeństwa dotkniętego przemocą" (Agnieszka Jakimiak w wywiadzie dla portalu teatralny.pl, który przeprowadziła Magda Piekarska).

Z recenzji:

„(...) Wrocławskie przedstawienie jest dowodem siły, jaką może mieć dobra praca zespołowa. Choreografia Oskara Malinowskiego wybija się w tym spektaklu na pierwszy plan – nawet ponad znakomity tekst i wideo Mateusza Atmana, nad oryginalną, niepodrabialną reżyserię Agnieszki Jakimiak". (Anna Pajęcka, Vogue).

„(...) Twórcy doskonale wiedzieli, co chcą powiedzieć, aktorzy świetne czują i odnajdują się w przygotowanych dla nich rolach i monologach – to wszystko sprawia, że (...) rodzi się wspólnota pomiędzy artystami (...) a widzami (...). Raz to za mało, ale z pewnością ten raz jest obowiązkowy – wizytę we Wrocławskim Teatrze Współczesnym polecam każdemu". (Katarzyna Mikołajewska, Gazeta Wyborcza Wrocław).

Uwaga!

W spektaklu pojawia się scena nagości oraz przemocy psychicznej i seksualnej.

W spektaklu pojawiają się wulgaryzmy oraz głośne, gwałtowne dźwięki.

Brak wyraźnego podziału na scenę i widownię.

W spektaklu pojawia się temat aborcji.

Dla grup zorganizowanych oferujemy warsztaty wprowadzające do spektaklu (prosimy o kontakt z działem edukacji: k.migdalowska@wteatrw.pl). Więcej informacji znajduje się TUTAJ.

W spektaklu wykorzystane zostały wiersze Anny Świrszczyńskiej pt.: Ogniotrwały uśmiech, Przebudzenie, Życiorys wiejskiej baby i Intensywność atmosfery.

W spektaklu wykorzystano następujące ilustracje muzyczne:

- Nightjar i Nightingale, part 1, Cosmo Sheldrake,
- Nokturn, Fryderyk Chopin,
- Hymn to the Sun, Christodoulos Halari

Spektakl brał udział w 29. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.

Ogólnopolski Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej ma na celu nagradzanie najciekawszych poszukiwań repertuarowych w polskim teatrze, wspomaganie rodzimej dramaturgii w jej scenicznych realizacjach oraz popularyzację polskiego dramatu współczesnego. Konkurs organizowany jest przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie.

W I etapie Konkursu spektakle oceniała Komisja Artystyczna w składzie: Jacek Sieradzki (przewodniczący), Dominik Gac, Andrzej Lis, Julia Lizurek, Wiesław Kowalski, Magdalena Rewerenda, Agata Tomasiewicz.