Wrocławski Teatr Współczesny

Spektakl rekomendowany od lat 16.

Portret życia rodzinnego klasy średniej – czteroosobowa rodzina we współczesnej Europie. Matka artystka szukającą swojej drogi poza życiem rodzinnym, ojciec bez zawodowych sukcesów, ale skoncentrowany na zapewnieniu bytu rodzinie i dwie córki. Na plan pierwszy zdecydowanie wychodzi relacja ojca Hofmestera z rozpieszczoną młodszą córka Tirzą. To nie tyle relacja ojca i córki, co raczej dwójki przyjaciół czy wręcz kochanków. Na oczach widzów narasta toksyczność tej relacji i nieuchronnie zmierza do dramatycznego finału. Równolegle obserwujemy, jak poukładana przez Hofmestera rzeczywistość stopniowo się rozpada, obnażając ciemne strony współczesnego świata – terror, piramidy finansowe, biedę i samotność.

Program spektaklu znajduje się TUTAJ.

„Wśród wielu obliczy miłości, które znamy z życia i literatury, to opisane przez Grunberga jest jednym z najtrudniejszych. Bo do czego może doprowadzić niepohamowane wręcz uczucie ojca do jednej z córek? Czy istnieje sposób, by zauważyć przekraczanie kolejnych granic? W Tirzie holenderski pisarz nie tylko znakomicie sportretował życie rodzinne swoich bohaterów. Dał także trafny i zasmucający obraz dzisiejszego świata – biedy, przesytu, terroru, a przede wszystkim obezwładniającej samotności". (Michał Nogaś, Gazeta Wyborcza).

„Hofmeester jest skrajnie konwencjonalnym ojcem, człowiekiem, który wszelkie objawy emocji traktuje jak chorobę. Tirza, młodsza córka, jest rozpieszczoną i poszukującą innego życia ulubienicą ojca. Spędzają ze sobą mnóstwo czasu, są dla siebie przyjaciółmi, sąsiadami, rodzeństwem, a nawet kochankami, tylko nie ojcem i córką w klasycznym rozumieniu tego układu.(...) Chce być dla niej ojcem doskonałym, z cierpliwością i liberalizmem podchodzi do jej życia społecznego i seksualnego. Akceptuje każdy jej pomysł na samorozwój, a jednocześnie daje jej to, co sam uważa za najważniejsze (...) Ewolucja tej chorej zależności rozpocznie się od imprezy pożegnalnej. To tam dojdą do głosu ciemne rejony duszy bohatera. Obudzi się w nim bestia, która powoli zacznie przejmować kontrolę nad ciałem i umysłem". (Blog Melancholia codzienności).

Z recenzji:

"Wybitna rola Senatora pozwoliła zobaczyć na scenie tak złożoną postać, jaką opisał Grunberg, mając do dyspozycji 560 stron powieści". (Katarzyna Mikołajewska, Gazeta Wyborcza).

"Miśkiewiczowi, w tym spektaklu, który być może jest najdojrzalszym spektaklem tego reżysera, udało się zbudować ze świateł, z telebimów, z muzyki, a przede wszystkim ze wspaniałej gry aktorskiej prawdziwą historię rodzinną – pełną bólu, niepokoju i oczekiwania na lepsze jutro". (Anna Wąsowicz, dziennikteatralny.pl).

Uwaga!

Spektakl zawiera sceny o charakterze seksualnym i sceny przemocy.

W spektaklu pojawiają się wulgaryzmy oraz głośne, gwałtowne dźwięki.

Dla grup zorganizowanych oferujemy warsztaty wprowadzające do spektaklu (prosimy o kontakt z działem edukacji: k.migdalowska@wteatrw.pl). Więcej informacji znajduje się TUTAJ.

W spektaklu wykorzystano fragmenty utworów:

- Joe le taxi, muzyka: Franck Langolff, słowa: Étienn Rod-Gil
- On my Mind, muzyka i słowa: Chad James Elliott, Melissa Elliott, Richard Cook Mears IV, George Pearson, Thomas Wesley Pentz, Dylan Ragland, Gordon Mumner,
- Little Dark Age, muzyka i słowa:  Benjamin Goldwasser, Andrew Wells Vanwyngarden
Makeba, muzyka i słowa: Jeanne Louise Galice, Rufus Khoza, Nathan Dambuza Mdledle, Joseph Mogotsi, Ronnie Sehume, Majola Modise,
- Bei Mir Bist Du Schön, muzyka i słowa: Sammy Cahn, Saul Chaplin, Jacob Jacobs, Sholem Sholom Secunda,
- Whatever Lola Wants, muzyka i słowa: Richard Adler, Jerry Ross.