Wrocławski Teatr Współczesny

Rzeźnia numer pięć to pacyfistyczna powieść, którą Kurt Vonnegut napisał, odwołując się do własnych doświadczeń z czasów II wojny światowej (m.in. bombardowania Drezna). Poszukiwanie właściwej formy zajęło pisarzowi ponad dwadzieścia lat. Z czego te trudności wynikały, w zaskakujący sposób przedstawia akt pierwszy przedstawienia. W akcie drugim reżyser zabiera widzów w podróż w czasie i przestrzeni, gdzie prawda miesza się z fikcją, a dramat z satyrą. Wraz z bohaterami przemieszczamy się między wojennym Dreznem, Stanami Zjednoczonymi okresu dobrobytu i planetą Tralfamadorią. Wszystko dzięki temu, że główny bohater Billy Pilgrim ma zdolność „wypadania z czasu”.

Program spektaklu znajduje się TUTAJ.

Z recenzji:

„Z klasycznej powieści science fiction Liber i jego zespół stworzyli porywający, imponujący rozmachem spektakl o przypadkowości życia, fikcji wolnej woli i ograniczeniach linearności czasu. Akcja przenosi się z wojennego Drezna do Stanów w czasach dobrobytu, zahaczając o planetę Tralfamadorię - mocna muzyka, monumentalna scenografia i barwne kostiumy sprawiają, że te miejsca robią duże wrażenie. Znakomicie prowadzone są sceny zbiorowe, ale jest i miejsce na świetne kreacje, na czele z wybitną główną rolą Rafała Cielucha". (Przemek Gulda, guldapoleca).

„Rzeźnia numer pięć Vonneguta otrzymały tak ciekawą sceniczną formę oraz doskonałą aktorską interpretację, że trudno wyobrazić sobie bardziej trafną teatralną adaptację, choć przed premierą trudno było sobie wyobrazić przekonującą próbę przełożenia tego tekstu na język współczesnego teatru". (Katarzyna Mikołajewska, Gazeta Wyborcza Wrocław).

Fragment powieści Kurta Vonneguta pt. Rzeźnia numer pięć:

„Rzeźnia numer pięć, czyli Krucjata dziecięca, czyli Obowiązkowy taniec ze śmiercią. Napisał Kurt Vonnegut jr. Amerykanin pochodzenia niemieckiego (w czwartym pokoleniu), który obecnie żyje (żył) w dobrych warunkach na półwyspie Cod (i pali zbyt dużo papierosów), a kiedyś jako zwiadowca amerykańskiej piechoty, został wzięty do niewoli i był świadkiem bombardowania Drezna i przeżył, aby opowiedzieć to, co widział. Powieść przypomina nieco telegraficzno-schizofreniczne utwory Tralfamadorii, planety, z której przylatują latające talerze".

Ostrzeżenia:

w spektaklu pojawiają się wulgaryzmy oraz głośne, gwałtowne dźwięki.

Pojawia się dym z papierosa.

Dla grup zorganizowanych oferujemy warsztaty wprowadzające do spektaklu (prosimy o kontakt z działem edukacji: k.migdalowska@wteatrw.pl). Więcej informacji znajduje się TUTAJ.

W spektaklu wykorzystano fragmenty utworów:

- Paint it Black, muzyka i słowa: Mick Jagger, Keith Richards,
- He's Simple, He's Dumb, He's the Pilot, muzyka i słowa: Jason Lytle.